Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Hołd jubileuszowy połączony z ukonstytuowaniem sal Jana Michalika jako XXII filii tegoż Muzeum. Nuta: La Mattchie. Dość było w Polsce gratów Od antenatów; Lecz się walały w kątku Tak bez porządku; Ażeśmy zbrzydli Bogu Bez katalogu, Więc zesłał nową erę. Dał nam - Koperę. Dyrektor nie dla formy Wszczyna reformy; Sprężysty, chociaż słodki, Zmienia gablotki, Heblują się deszczułki Na nowe półki, W wielki dzwon bije ON, Sztuce polskiej wznosi tron. Najwięcej pożarł cyfer Sam kaloryfer; Pozycja też niecienka Schludna łazienka; Jest wszystko od A do Zet: Angielski klozet; Są także, z ludzkiej łaski, Jakieś obrazki. Są skarby w tej kolekcji Na wszystkie gusta: Jest urna aż z elekcji Króla Augusta; Choć inni znawcy sądzą (Może i błądzą), że ją miał Leszek Biały, Kiedy był mały... Są różne fotografie I etnografie; Kamienie, co przetrwały Z lat dawnej chwały; Są bijące zegary, Cenne puchary. Co kto ma, niechaj da, Niech skarbnica rośnie ta. Śpiewajmy więc Te Deum: Mamy Muzeum, Co już ćwierć wieku całe Porasta w chwałę; Dziś doszło do zenitu Swojego bytu: Dalej więc, wznieśmy krzyk, Na zdrowie mu - A.... a psik! Słowiański świat Dziś krzyczy mu: wiwat! Niech nam sto lat Do grata zbiera grat! Więc schodzą bratnie nacje Się na kolację: Jedzą pieczeń cielęcą, Dzień wielki święcą; Muzyka rżnie od ucha Z Wesołej wdówki, Radcy pchają do brzucha I kropią mówki. Potem wydaje festyn Czynciel Celestyn Na wiekopomnym dachu Swojego gmachu; A w końcu Jan Michalik Wyprawia balik: Swoich sal wręcza klucz, Łzy mu słodkie ciekną z ócz. Ten pokój pan opustosz: Tu będzie kustosz; Tam w sieni będzie stało Dwóch woźnych z pałą; Trochę się to zagraci, Słowian się sprosi, Potem Szukiewicz Maciej Odczyt wygłosi. Więc wznieśmy krzyk: Niech żyje Michalik! Handelek znikł, A "filia" wstaje w mig... Po filii filia rośnie Jak długi Kraków: Witają je radośnie Serca Polaków, Aż ta stolica cała Wreszcie się stała, Z rozkwitem nowej ery, Filią Kopery... Przechodniów już nie straszy Policjant groźny, Stolicy strzeże naszej Uprzejmy woźny; Prezydent abdykuje, Rządy sprawuje Przebrany Pagaczeski W mundur niebieski. I - Boże daj, Przemieni cały kraj W antyków raj, Jemu w to tylko graj! Więc pierś okrzykiem wzbiera "Wiwat Kopera!" Niech długo nam gromadzi, Spisuje, ładzi, Skupuje, segreguje, Kataloguje, A gdy kto, za lat sto, Znów odwiedzi cudo to: Dyrektor z twarzą słodką Prowadzi gości, Gdzie wiszą za gablotką Malarzy kości; Ostatnie to zabytki Tej rasy brzydkiej: Z głodu zdechł - trudno, ech! Taki, widać, miał już pech! Śpiewajmy więc Te Deum: Mamy Muzeum! Niech znów przez wieki całe Porasta w chwałę; Obraz ów zakupami Niech się nie splami, A dojdzie do zenitu Swego rozkwitu! I cały świat Wykrzyknie mu: wiwat! Niech setki lat Do grata zbiera grat!