Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

To nieprawda, że zjadłem rozumy, nim doszedłem do lat dziewiętnastu, Zasłuchany w wiosenne poszumy, .rodzinnemu dziwiłem się miastu, W nowe barwy, w nagle skojarzenia uwikłany, nieprzytomny chłopak - iłem rzucał na trotuar cienia, tyłem prochu w tym mieście ukochał. Dzień witając furkotem rolety, gestem w oknie i słowem niedbafem - nauczyły mnie mądre kobiety, że nie zawsze sic gardzi banałem. Nauczyli mnie starcy i dzieci nie pomiatać prawdą tautologii, że wiatr wieje i że hsiężyc świeci - czegóż więcej mnie nauczyć mogli? Wielu rzeczy się prostych uczyłem, alem ciebie, jedyna, zapomniał, miejska wiosno, latająca pyłem, i pyl opadł, a rozum zogromniat. Gdzie jest miasto, co stało nad Wisłą? Nie mów, serce, żem skrycie je kochał, pociskami się serce rozprysło w kaleczonych, wrzeszczących obłokach. Może jednak powrócić się zdarzy z wieloletniej, śmiertelnej mitręgi, aby w mieście zielonych cmentarzy wyspowiadać się tym, co polegli... Poczuć wiosnę i zdziwić się miastu, i twojego przerazić się gestu, muzo, muzo mych lat dziewiętnastu, smutna żono moich lat trzydziestu,