Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

W dzieciństwie, małym będąc smykiem, co nieco byłem ... rozbrykany. "Czy jesteś dobrym ty chłopczykiem?" pytano, gdy byłem zwalczany. Wśród wydawanych mi poruczeń, w szkole, pytano w sposób głupi: "Powiedz, czy dobry będziesz uczeń? bo się na tobie kara skrupi!" Na studiach także byłem zmyślny, lubiłem często < dywagować > :)) Pytano: "Jesteś prawomyślny? Uważaj! Możesz nie studiować!" Skończyłem z dobrym dość wynikiem. W pracy zajęcia przyszły liczne ... Czy dobrym jesteś pracownikiem? Wysiłki włóż, ekonomiczne!" Małżeństwo także tym orężem działało już od ślubu chwili: "Czy dobrym będziesz ojcem, mężem, abyśmy w szczęściu zawsze żyli." Jak widzę, to przez całe życie, - które mi dzisiaj nawet żywsze - zawsze się o mnie martwił skrycie ktoś, kto pytanie miał powyższe. Tak mi mijało życie. Z wiekiem, może-m już nieco nim sterany. "Czy jeteś dobrym ty człowiekiem?" Znowu zostałem ... zapytany. Nie wiem, co na to odpowiedzieć, by z prawdą się nie minąć w calu. Nie oceniałem. Skąd mam wiedzieć? Będąc powtórnie na tym balu, który na ogół życiem zowie-m, może te poznam odpowiedzi. W dzisiejszym życiu nie odpowiem. Pytanie takie we mnie siedzi: Czy zawsze, kto o dobro pyta, jako o szczęścia prekognicję, - nie ważne, facet czy kobita - zna tego "dobra" definicję? Najczęściej tego doświadczałem, co w słowach prawdą jasną brodzi: z kim byłem, żyłem, współistniałem, temu o własne dobro chodzi :)) Więc wtedy jestem dla każdego dobry, gdy jestem spolegliwy. Gdybym chciał szczęścia z życia swego? Jestem niedobry, nieprawdziwy. Pytaniu zatem nie chcę sprostać, po prostu, nie odpowiem na nie. Jeśli ktoś pragnie ze mną zostać, to tak wybierze ... I zostanie.