Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Już jasny księżyc na wodospadzie Haftuje srebrem strumienia bieg I fala, co się do snu nie kładzie, Lekko potrąca o skalny brzeg. Już ciemne lasy drzemią w oddali Szemrząc modlitwy wieczornej chór, Dalekie echa głuchną na fali I we mgłach toną podnóża gór. Łódkę do drogi strumień kołysze I pianą rosi nadbrzeżne mchy: Płyńmy więc w ciemność i nocną ciszę, W krainę cudów, marzeń i mgły. Głowę swą oprzyj na mym ramieniu I do księżyca obróć swą twarz, I oświecona w bladym promieniu O widmie szczęścia dumaj i marz! Ja będę śledził na twojej twarzy Przelotnych marzeń ruchomą nić I będę myślał: Jak pięknie marzy... l zwolna zacznę o tobie śnić. A tak cię sen mój sercem odmieni, że mi wykwitniesz jak biały kwiat, Pełen miesięcznych drżących promieni, Rzucony ze mną w fantazji świat. I będę mniemał wtenczas wpółsenny, że na twych marzeń tęczowym tle Widzę uczucia odblask promienny, Płynący ku mnie na srebrnej mgle... A kiedy jeszcze fala zdradziecka O kamień naszą potrąci łódź, To ty z przestrachem trwożnego dziecka Na mnie wzruszone spojrzenie rzuć! I do mnie bliżej pochyl się cała I ujmij silniej braterską dłoń Ja będę myślał, żeś ty zadrżała W mojego serca spojrzawszy toń... A kiedy dalej wypłyniem zwolna Na wód leniwych spokojny szlak, Może pomyślę, żeś kochać zdolna I że mi łezkę rzucasz na znak! Więc płynąc znowu w girlandach piany, Co się roztrąca o progi skał, Wyszepnę przez sen: żem zakochany I żem ci serce na wieki dał. Tak rozmarzeni oboje ciszą, Pijąc tęsknotę i nocny chłód, Wymienim słowa, które usłyszą Fale i duchy leniwych wód; I w księżycowych blasku promieni, Rwąc kwiaty marzeń na srebrnej mgle, Uwierzym, żeśmy sercem złączeni W pierwszej miłości rozkosznym śnie. Lecz gdy przybijem wreszcie do brzegu, Rzucając miejsce czarownych scen, Wtenczas o dobrym myśląc noclegu, Poznamy wkrótce, że to był sen!