Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Nagą była najdroższa. Mej żądzy powolna Zachowała klejnotów jeno błyskawice Wiedząc, jak barw muzyka upoić mię zdolna Przypominając dumne Maurów niewolnice. Gdy w tańcu pobrzęk ciśnie - szyderczy, stalowy - Ten tłum połyskujący od blach i kamieni, Coś mię porywa! Nurt krwi w serce bije nowy, Kiedy dźwięk ze światłością się brata i mieni. Iskrząc się więc leżała, rozświetlając łoże, I ze stosu poduszek uśmiechem wabiła Miłość moją głęboką, pieściwą jak morze, Co je wybrzeża ciągnie tajemnicza siła. Wzrok jak w poskromionego utkwiwszy tygrysa, Rozmarzona, leniwe odmieniała pozy - A pełność róży, zlana z świeżością irysa, Nowym czarem zdobiła te metamorfozy; Jej ramiona, jej nogi - biodra w upojeniu Własnej chwały - i fala łabędziego łona Płynęły przed oczami jak w jasnowidzeniu; I jej brzuch, i jej piersi - mej winnicy grona - Szły ku mnie, pieszczotliwsze od Aniołów Złego, Aby zamącić spokój w starganym sumieniu I duszę mą ze szczytu zwlec kryształowego, Gdzie, spragniona pokoju, legła w ukojeniu. Zdawało się chwilami, że kaprys zuchwały Biodra Antiopy z torsem powiązał efeba, Tak się bujnie jej lędźwie w kibić przelewały - Na smagłym ciele szkarłat lśnił zachodu nieba! - że lampa cicho zgasła w wyczerpaniu sennym, Tylko kominek izbę oświetlał ognistą; Ile razy westchnieniem wybuchał płomiennym, Krwią nasycał tę skórę jak ambra złocistą.