Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

W ciemności czasów, Wśród krzywd i gwałtów kolei złowrogiej, Wśród krwawych o łup zapasów, Wśród nienawiści i trwogi, Nad grozą powszechną bytu, Nad dzikim żyjących zgiełkiem, Jak gwiazda na tle błękitu, Niebiańskim płonie światełkiem Miłość, co całej królując naturze I słodsze budząc pragnienia, Ucisza walki... i burze W jasność przemienia. Cichą ponętą, Pociągiem zmysłów i czarem rozkoszy Srogość łagodzi zawziętą, Zajadłość zemsty rozproszy... Gdy usta ogniem zapali I pocałunkiem połączy, To z ust płonących korali Do serca słodycz przesączy I z miłosnego kochanków uścisku Wytwarza węzeł wśród świata, Który przy wspólnym ognisku Wrogów pobrata. Z namiętnych zmysłów upojeń, Z cielesnych pragnień i szału, Dnieje świt uczuć i rojeń, Brzask ideału; I płomień żądzy znikomej Blaskami coraz jaśnieje czystszemi, Ogarnia światów ogromy, Niebiosa zbliża ku ziemi. Coraz to głębiej w sferę ducha sięga, I w sercu, co z wolna mięknie, Rozmiłowanie w nieśmiertelnym pięknie Szczepi miłości potęga. Coraz to wyżej i dalej Chór duchów wiedzie skrzydlaty I na kształt świetlanej fali Przenika światy. Tchnieniem harmonii i zgody Boski porządek z zamętu dobywa, Wiąże plemiona i rody W jednej całości ogniwa; Nie tylko samą rozkoszą nietrwałą Sercom napawać się każe, Lecz uczy wznosić dla Bóstwa ołtarze I jego oddychać chwałą. Po szczeblach stopniowych przemian, Na idealnej podnosząc się zorzy, Zwycięska miłość dla ziemian Najsłodsze dary swe mnoży; W stubarwne mieniąc się blaski, Cierpiącej, znękanej rzeszy Litości, pociechy, łaski Promienie rozsyłać śpieszy. Spod stóp jej wszystkie uczucia wy kwitną, Zdobiąc owiane jej tchnieniem istoty - I poryw serca staje się już szczytną Miłością prawdy i cnoty. Świat się zaludnia powoli Orszakiem czystych, szlachetnych postaci, Co cudzej służą niedoli, Dla szczęścia pracują braci. Synowie światła i chwały, Jasne półbogi się wznoszą, Którym kochanką świat cały, A poświęcenie rozkoszą... I idą własną ofiarować mękę Z wielkiej dla istot cierpiących miłości, Dobra i prawdy zapalać jutrzenkę W ogniu duchowej wolności.