Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Już jutro może nie ostygłym od łuny okiem będę musiał ogarnąć świat i spojrzeć wprost na nieba lot i tęczy most; - już jutro może dym jak widły zapachnie chlebem, ognia rózga wysokim kwiatem w ogród spadnie, a ptak, co w smutku miał mieszkanie, odmiennym szeptem zamknie sen. I kiedy będę musiał dotknąć miłosną ręką drzew tych samych, położę na nich gniewną pięść. A kiedy nad mą samotnością przyjdzie mi słowa jak kolana radośnie zginać, sercu ufać i słuchać echa, w którym głos jak broń oddzwania albo kość, warga otworzy się jak lufa. Jak jabłoń obłok w oknie stanie i szepnie - śpiewaj, szepnie - wróć. Niech głos wysmukły drży jak łódź, bo to odmienne jest kochanie. Już jutro może kwiaty grube pochłoną cię i czas zapomni, gdy nad twą wiosną tęczy supeł nad spiż wspanialszy i nad pomnik. I w dłoni ciepłej twarz ukryta zacięży nagle, kropla ust, jakbym na wardze łunę niósł, zabarwi sen wśród ptasich gitar, stwardnieje kora pod dotknięciem czerwonych palców. Lekka kość jak dziewann żółtych wonny włos uśmiechem pozna mnie męczeńskim. I szepnie - śpiewaj, szepnie - idź. Nie tobie lekkim słowem kochać, lecz stać nad czasem tym jak krzyż i znaku czekać znów w obłokach. Bo jestem tutaj płodnym pyłem, by miłość rosła, kiedy runą, i trwoga wielka, gdy zabijać będą wpatrzeni w zbrojne jutro.