Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Za grotem mej dłoni - tam przestrzeń wiecznie blada, w której przejrzysty księżyc jest jak fragment białej chmury albo anioła sandał zgubiony na powietrzu. Nieść cierpliwie trzeba obraz kończący się u wrót nikłego horyzontu - lecz dłoń przegina ciężar i ciało błyska trwożnie, kiedy obłoczny strój opada bez szelestu i dana jest wiedza tym dłoniom, które niosą, tym ciałom, które drżą: nie przejdziesz cienia ręki powietrzem niby mostem i w obraz się zamienisz twych ojczystych stron. Więc włosy będą - płomień lub ognisty krzak. A ręka, która światło zbierała jak owoc, odrośnie nagłym słupem i głąb fioletową roztrąci dzwoniąc w okna, za którymi ręce, człowiecze ręce w płomień zanurzone świecą. I jak źródełko rtęci w twej piersi będzie serce pulsować krwawym łukiem spadającym w wieczność. Więc stopy będą kamień u pielgrzymiej drogi, która początku nie ma, nieznany jej kres, lecz oczom jest jak piorun w schyleniu pokornym zmęczonej ciężkiej głowy. A nad nią księżyc jest jak fragment białej chmury albo anioła sandał w przestrzeni zawieszonej do palców, których cień rysuje krzyż radosny i nad głową splata pięć gwiazd oznajmujących twą konieczną śmierć.