Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Ile rąk, ile spojrzeń, ile melodii trzeba w śnie - Nie wiem ja i ty nie wiesz, i nikt wiedzieć nie może, ile rąk, ile spojrzeń, ile melodii - kto wie? Czy na łodydze z zapachu i barwy, czy na liściu płaskim, który wyrzeźbił wiatr i czy naprawdę zielonym blaskiem, czy naprawdę - przez jedną chwilę czy przez wiele lat? A przez westchnienia leniwych żmij zwiniętych płasko w księżycowej mgle, a przez usta syczące jeżyn, a przez kwiaty wysokie i prężne iść źle. Więc śpij - Czy wcześniej, czy później nocą ci się przyśni koronkowy fosforyczny kształt - Nikły płomyk leśny biały sen wyciśnie i obudzisz się z otwartą dłonią, jakbyś zerwać i pogonić chciał. Więc śpij - Pożeglujesz powiekami wstecz i ramiona wyrzucisz za krawędź - a tam - z puchu księżycowy mlecz tańczy w igłach drzew chwiejnych i barwnych. Mchy spienione suną jak obłoki przygwożdżone łodygami grzybów - nie odróżnisz - płomyk jest podobny do malutkich owadów nieżywych. Pożeglujesz powiekami naprzód i ramiona utulisz jak dziecko - może zawołasz do kwiatu, lecz nie odpowie ci na to - i zapłaczesz w księżycowym mleczu. Ale to nic, tak trzeba, tak trzeba, abyś nie wiedział, ile rąk, ile spojrzeń, ile melodii w śnie - aby znaleźć, aby dotrzeć i oprzeć powieki najprościej o koronkowy fosforyczny kształt. Więc śpij - Przecież nikt wiedzieć nie może, a ty byś chciał?