Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Nad tych kwiatów wysokich sierścią grom cieniutki, a jednak stuka i w widnokrąg jak w strzechę lub w pierścień wpływa zwięzły jak chłodna jaskółka. Rąk złożonych wygasło już gniazdo, odkąd sercem zmarszczonym czekam pod tym gromem jak wieża lub klasztor, na tych kwiatach jak ciemna kolebka. Tak być musi, tak będzie do kresu. Znów potoczę przed sobą dźwięk, ale łuny cielistej brzeszczot, mowę broni przypomni mi sen... I nad walki skupionej tęczą, w drzew kolumnach i wodzie czarnej echo małą żelazną piosenką w młodość wróci po zrudziały laur. Jaki ton unieść mocno, by ślad wołań tamtych pozostał pusty. Pod obłoków jaskrawych wypluskiem grom pogodny opada jak kwiat, i nad słowem mierzonym męsko, w którym dym szeleszczący ostygł - tak być musi - oznajmia - do kresu twego żalu i śmiesznej miłości. Nigdy dalej niż jawa i sen. Nigdy więcej. Nad kwiatów orszakiem rozchylonych płomieniem trojakim stoję czujny. Ptaka płynny weń wprost weselny - wita słowo pierwsze, gdy wpatrzony w malejący pocisk snu zbrojnego - unoszę Jak serce chmurny pejzaż upartej młodości.