Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

żandarmom Republiki więc odjeżdżasz, oszuście, słodki szarlatanie, któryś kochał alkohol, cygara i czaple. któryś był taumaturga, bufon i hochsztapler, odjezdzasz, a więc jedźże na karku złamanie! Ach, znamy, dobrze znamy twoje promenady od "Kresow" do "Ziemianskiej", z "Ziemiańskiej" do "Kresów" dżdżyste raidy autami z córkami mechesow, noce w mrocznych winiarniach, komersze i szpady. Faktycznie, pamiętamy "noce infernalne" i "Poemat o piekle", i liścik Lechonia, toje usta za duże, spalone przez koniak i przez miłaści słotne, a fenomenalne. O, poeto nasłodszy, hodujący kwiatki, robiący tricki lepsze niż swięty Franciszek, pustkę serca wyleczył ci pełny kieliszek i krawat, w którym lśniła duża łza twej matki. A kiedy przychodziły noce niepogody, po Nalewkach się błąkał twój kabriolet stary, noc zmieniała się w strofy, a strofy w dolary... hĂŠlas! strofy są zawsze, honoraria - w środy. I takeś, o Konstanty, gwizdał po Warszawie, jak jakiś wzniosły Rilke albo zdoła Irzek; prawie co noc w "Empirze" grywałeś na lirze, rachunki dobrzy ludzie płacili łaskawie. Ale wszystko się kończy i odjeżdżasz oto, łzy Eleonory zmieszały się z deszczem, odjeżdżasz... never, never! Zostań chwilę jeszcze, lubiła cię hołota, więc zostań z hołotą. O pociągu jesienny. Jadący w szarugę, o, koła, rozstrzęsione strachem i malarią! Kochałem cię naprawdę, Stanisławie Mario, a ty szaleństwa moje i moją papugę.