Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Więc pożegnana bądź ziemi uśmiechem, Kwiatem wyrosłym w ciszy cudnych łąk... Oh! jakżem smutny! ale smutek - grzechem, I oto uśmiech mam w łkaniu mych mąk!... Czy z tobą jeszcze raz kiedy się zobaczę? Ludzie się garną do tajemnic wrót: Jedni znów pójdą na losy tułacze, Inni już marzą w blasku dobrych cnót... Lecz ja? lecz moja dusza? moje losy? O ty wszechwiedna! cos mi o nich mów: Usta twe moje całowały włosy - Niech z ust twych wyjdzie dźwięk proroczych słów! Niech wiem, czy w tobie znajdę kraj ów złoty, Kędy, po przejściu wszystkich ludzkich dróg, Miłości mojej rozbiję namioty, A smutek życia legnie u mych nóg? Czy też, samotnie, z losami w rozterce, Uczuję śmierci tajemniczy wiew? - A noc mi księżyc położy na serce, A glisty ziemi wyssą moją krew?... Milczysz...twe oczy, wpatrzone w przestworze, Próżno badają niezmierzoną dal... Chustką powiewasz już...Na pełne morze Wypływają, łodzi, powiernico fal! Ale z powinnością wiedz: zawsze i wszędzie, Czy tronem będziemy my, czy grobem świat, W smutnym istnienia mroku świecić będzie wspomnienie twoje - cichy ognia kwiat...