Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Jasno wiedzieć Nie ma powrotu, ale jest nadzieja, matka głupich, diament mądrości. Stoję na brzegu zdziwienia, statek mój odpływa. Doktotzy w piśmie! Nie wypełniło sie jeszcze, co ma się stać. Podnoszę pięść na wysokość marzeń, podnoszę śpiew na wysokość cierpienia, ja - niepokonany, ja - nieprzekonany, mąż umęczonej wyobraźni zwolniony z milczenia. Mówią mi: oto zakręt, tam już ból ustaje. W ostrej walce nadciąga opóźnione szczęście. Miłość to przypadkowe rozmieszczenie atomów. Mówią mi: ani porządek matematyczny, ani bicie serca nie byłyby możliwe, gdyby Bóg nie istniał. Więc mogę spać jak dawniej. Młynie nie strudzony, olśniewające drzewo wiadomości , myślcie za mnie, jestem znów spokojny. Niech tylko wiersze spalę, niech ukryję wstydliwe piętno żądzy, chustę Weroniki. Nie myślę, więc nie jestem. Zstąpmy na dno studni. Co słychać w ciszy? Mordercy nas oskarżąją. Co widać? Huśtawkę księżyca, zagubione klucze czasu. Trudny jest świat, trudniejszy dla poety niźli dla filozofa. Jakaż nam nagroda? Cały dobytek z popiołów uniesiony w czaszce.