Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Ich szatan, utraciwszy święty zapal grzechu, Lekceważy swe ognie trawiące i czary. Niespodziane wybuchy nadziei lub wiary Psują mu doskonałość szatańskiego śmiechu. Marząc nowe kuszenia i nowe chichoty, Włóczy się, jak bez celu, ten łotr zadumany I jakoby księżyca niezmienne odmiany, Trapi go myśl, krążąca dokoła tęsknoty... Próżno szuka płomienia dla swojej pochodni I barwy dość piekielnej dla świetnych sztandarów: Chwiejność grzechu samego, trudny wybór zbrodni Igra mieczem, wiszącym u boku zamiarów! Więc wybrednie bezczynny, a pełen olśnienia, Jak wniebowstępujący na wieczną weselność Okiem, chciwie zmrużonym, z rozkoszą ocenia Swych odświętnych wywczasów ochoczość i dzielność! Bo w pazurach swobody, pozornie pastuszej, W usilnym niewkraczaniu we własne bezedno Tkwi niejedna tortura i piekło niejedno, Godne nawet najbardziej nieśmiertelnej duszy! On wie o tym ów śmiały wróg samego siebie! I tym właśnie, iż wszelkich poniechał zabiegów, Gotuje nowe męki dla nowych szeregów Czcicieli kół zaklętych i pląsów po niebie!..- Na wzór mężnych serafów haftując swe szaty Dzwonnym złotem tryumfów ten truteń obłoczny, Wsłuchany w swych upadków zwycięskie wiwaty, Resztki nieba rad wyssać z kałuży pomrocznej!... Bo w zmierzch piekieł zużytych wzierając niechętnie, Śni idylle niebiańskie, a chytrze swe lice Odmładzając w błękitach pradawną różnicę Między sobą a bogiem niweczy doszczętnie!...