Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Jednym jarzmo kochania, drugim nędzy brzemię, A im tylko modlitwa dumne zgina karki! Szept, z piersi wyzwolony, ulata nad ziemię, Jak motyl, co pamięta, że wyszedł z poczwarki. Lecz by z tłumem we wspólnym nie spotkać się niebie I modlitwie samotnej ująć tego sromu, Wyciągają rąk sploty daleko przed siebie, Do boga, nie znanego zaiste! nikomu. Najwyższy a pozornie najuboższy z bogów Wzgardził tym, co widzialne, dostępne dla czasów I nie stworzył pól szumnych, ni jezior, ni lasów, I nie spoczął na zlocie ołtarznych barłogów! Hufy konnych aniołów snu jego nie strzegą Ni go poją kadzideł wonności i żary! Nikt się nigdy zaprawdę! nie modlił do niego, Nikt mu za nic dziękczynnej nie składał ofiary! Tylko oni w modlitwie od wieków najpierwszej Wzywają, aby zwolił w prześladowań święto Zginąć śmiercią, co gałąź żywota zwichniętą Krwawym kwieciem męczeństwa dostojnie zawierszy! Trwożni nasłuchiwacze szmerów i półgłosów Darmo się pochylają nad brzegiem otchłani! Męczennicy, nadzieją ostatnią chłostani, Nie mogą się doczekać należnych im stosów!... Ale ów bóg, przed którym nie wszyscy są równi, Widząc ich w całej bólów brzydocie i pięknie, Pamięta, jak mu tęczą bywali wysnuwni I jeżeli ma serce ono dla nich pęknie!