Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Kiedy nedzarz umiera, a smierc swoje proso Sypie mu na przynete, by w trumne szedl boso, Rodzina z swej ofiarnej rozpaczy korzysta, By go obuc na wiecznosc, bo zbyt jest ciernista - I grosz trwoniac ostatni dla nog niedolegi, Zdobywa buty z l/yka, tak zwane trupiegi. A gdy go juz wystroi w te zbytki zebracze, Wowczas dopiero widzi, ze nedzarz - i placze! Ja - poeta, co z nedzy chcialem sie wymigac, Aby spiewac bez troski i wiecznosc rozstrzygac, Gdy mnie w noc okradziono, drwie z ziemskiej mitregi, Bo wiem, ze tam - w zaswiatach mam nowe trupiegi! Dar kochanki czy wrogow chytra zapomoga? - Wszystko jedno! W trupiegach pobiegne do Boga! I bede sie chelpliwie przechadzal w zaswiecie, Wlasnie tam i z powrotem po oblokow grzbiecie, I raz jeszcze - i nieraz - do trzeciego razu, Nie szczedzac oczom Boga moich stop pokazu! A jesli Bog, cudaczna urazony pycha, Wzgardzi mna, jak nicoscia, obuta zbyt licho, Ja - gniewny, nim sie duch moj z prochem utozsami, Bede tupal na Niego tymi trupiegami!