Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Długo się usta moje karmiły twym ciałem, Aż głodu ust mych doznałem - Boś ujęła im pieszczot w ostatniej godzinie, Co przemijając, nie minie. I odtąd, odrzucone w świat, słońcem rozbłysły, Strąciły rozum i zmysły - I całują te głazy i te martwe rzeczy, Które duch zdeptał człowieczy. Całują księżyc w studni, słońce wśród alkierzy - I wiatr, gdy na wprost uderzy, I gniazda, które burza strąciła przedwcześnie, I kwiaty w polu i we śnie - I całują u źródeł szemrzącego losu Wszystko, co kwitnie bez głosu, Wszystko, co pocałunków złożonych w pokorze, Oddać im nigdy nie może. Jeno musi w to słońce zapatrzyć się złote I milcząc, przyjąć pieszczotę. I radują się usta, że całować mogą Wszystko, nie mając - nikogo! I że wolno im teraz na kwiatach oniemieć I mając wszystko - nic nie mieć! Zaś oczy, gdy się usta do kwiatów zbliżały, Odbiły nagle - świat cały. I radują się oczy, że nad ust szkarłatem Z całym spotkały się światem!