Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Leżę na wznak na łące. Jakiś duch po burzy Wspólnych lotów, w objęciach mocniejszych od stali, Zaniósł mię tu i złożył - sam odleciał dalej. Słońce z dłoni omdlałej złoty sen mi wróży! Wicher włosy mi czesze na rozgrzanej skroni. Szum w dali niewidzialna kotarą powiewa, Za którą harem kwiatów lubieżnie omdlewa, Aż czuję podniebny smak trującej woni, Zdaje mi się, żem skonał umyślnie i ożył, Przemieniony w szum leśny albo w szelest łąki, Co życia nie pojmuje bez wiecznej rozłąki Z drzewem, z którego powstał - w kwiatem, co go stworzył. Zdaje się, że mózg mój jest tyglem piekielnym, W którym słońce swe szały przetapia na złoto , żem roztajał od dawna w traw zgiełku weselnym, żem się rozsiał po łące, aby wzejść tęsknotą!... Wrażenie barw i szumów i bezdennych światów, Zmieszane w jedność, niby w stworzenia pradobie, Oddziela się ode mnie, jako woń od kwiatów, I trwa już ponade mną - i już samo w sobie! A chociaż ze mnie wyszło - należy nie do mnie, Lecz do wszystkich chmur, słońca przerażonych marą, Do bezkresów, do nieba jasnego ogromnie, Co na mnie - niewiernego - patrzy z taka wiarą!...