Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Urszula Kochanowska Gdy po śmierci w niebiosów przybyłam pustkowie, Bóg długo patrzał na mnie i głaskał po głowie. -"Zbliż się do mnie, Urszulo! Poglądasz jak żywa... Zrobię dla cię, co zechcesz, byś była szczęśliwa." -"Zrób tak, Boże - szepnęłam - by w nieb Twoich krasie Wszystko było tak samo jak tam - Czarnolasie" - I umilkłam zlękniona, i oczy unoszę, By zbadać, czy się gniewa, że Go o to proszę. Uśmiechnął się i skinął - i wnet z Bożej łaski Powstał dom kubek w kubek jak nasz - czarnolaski. I sprzęty, i donice rozkwitłego ziela Tak podobne, aż oczom straszno od wesela! I rzekł: "Oto są - sprzęty, a oto - donice. Tylko patrzeć, jak przyjdą stęsknieni rodzice! I ja, gdy gwiazdy do snu poukładam w niebie, Nieraz do drzwi zapukam, by odwiedzić ciebie!" I odszedł, a ja zaraz krzątam się, jak mogę - Więc nakrywam do stołu, omiatam podłogę - I w suknię najróżowaszą ciało przyoblekam - I sen wieczny odpędzam - i czuwam - i czekam... Już świt pierwszą roznietą złoci się po ścianie, Gdy właśnie słychać kroki do drzwi pukanie... Więc zrywam się i biegnę! Wiatr po niebie dzwonił Serce w piersi zamiera... Nie!... To - Bóg, nie oni!...