Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Ogniem pulsuje noc, a mrok, ów gwiazd wielbiciel, Ledwie kołysze się pod szumnej ciszy prąd; Na marmur okna padł księżyca bryzg obficie, Gdzie wydłużone drżą dwa cienie naszych rąk. Teraz już widny sen, teraz troska nie straszna I na wpół świeci świat, co już z półmroku wstał, I cienie naszych rąk nam zdają się nie nasze, Jakby przy oknie tym prócz nas ktoś schadzkę miał. Jakby tu oprócz nas, bezsenny i miłosny, Pośród marzenia trwał milczących istnień lud; Wspólna ich z niebem więź i zaświatowe losy, I tajnią drżący byt, i ponadchmurny ród. Dla nich warkoczem swym snutych w srebrze zakrętów, Pod północą co w skrach, strumień we mgle się ćmi, Pogrążony w swych snach, w marzeniach swych do szczętu, Widzi rusalny kraj, jak półsnem mu się śni. Wolny obłoków lot, życie ich blask przenika, Rozwija się ich pąk słyszalniej niźli kwiat... A dusza czujna wciąż i drżąca jak osika Chłonie ulotny dziw, pełen zachwytów świat. Teraz już widny sen, teraz troska nie straszna, I na wpół świeci świat, co już z półmroku wstał, I cienie naszych rąk nam zdają się nie nasze, Jakby przy oknie tym prócz nas ktoś schadzkę miał.