Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Tam gdzie rzeka, gdzie mgła, gdzie ślad ciszy nieznana. Księżycówne się mrowią promiennie; Jak zmiennego księzyca rój snów niespodziany, Tak jak sen się dziś mrowią, jak sen rozpląsany. Ponade mną - i przy mnie - i we mnie. Gdzie by wzrok mój i szept mój, i wiersz nie sięgały Księżycówne - tam one, nie one. Arcyzłocym, na chwałę, takie imię nadałem, Tym imieniem pieściłem i nim zatrważałem, I pieściłem po nocach, strwożone... Lecz od pieszczot i spotkań już mrą i padają, Pada para za parą już w cienie... Noc już księżyc opiewa, w snach, w ogniach drży cała, A pierś rytmem nabrzmiewa, snem, ogniem już pała. Ogromnieje i gore marzenie. Lecz nie dla nich pieszczoty, nie dla nich spotkania, Więc nie spraszaj tanecznic tu w gości. Okrucieństwem kochanie, miłosne zgładzanie I pieszczenie, gdy martwe... lecz gorzej nie kochać I nie przysiąc im wiecznej miłości. Czyj to szept już zamącił ów zjaw pląsający. Z mych to ust padł ów szept o kochaniu? Tak i nie. Dziś podziwiam, pozdrawiam gorąco Te, co zmarły od pieszczot, zmarniały do końca: Księżycównom dziś moje śpiewanie. Niechaj mrą i padają z miłości upału, Pada para za parą, gdzie cienie. Niech noc księżyc opiewa, w snach, w ogniach już cała, Niech pierś rytmem nabrzmiewa, snem. ogniem niech pala, Niechaj rośnie i gore marzenie.