Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Widziałem Cię, ach- piękną tchnieniem zgonu, w magnetycznym swietle mórz polarnych- lica białe- wykute ze szronu, i mrok pustyń nieruchomo -czarnych. I leżałaś w trumnie zbłękitniona- (tak lśni monstrancja w nawie)- drzew prawiecznych szumiały ramiona, w czarnym łożu konał księżyc mgławic. A tam morze kłębiących się białych obłoków!... (jam nad piekłem:) kościół z kratami więzienia, na łańcuchu księga mych wyroków i łzy moje- jak tarcze z płomienia. I ozwarłem bramę tych cmentarzy- (gwiazdy rzeką płynęły podziemną)- krew rozlałem na stopniach ołtarzy: słońce-Boga, co litość miał nade mną. I płynęła na łodzi Tortura bladych gromnic odbitych w głębinie- jak Cherubin migotały pióra, jak wąż pełzam w zimnej rozpadlinie. I wykułem serce z lodów bryły- i na skrzydłach rozogniłem runy- i wydarłem wnętrza, które zgniły- z gwiazd gasnących uczyniłem struny. W pancerz czarny i w złote bisiory- w sali mroków, gdzie żarzą kolumny: zmarłych sądzę- i męczę upiory- i świat żywy przykuwam do trumny.- W lodozwałach umarłego miasta grają mi fletnie i żale niewidomych muzyków. Pałac królów nad ciemność wyrasta- lśni, jak rubin, posąg Dwojga nas wiecznych w kościele. Tam pod ziemią łkają dzwony, szumią kaskady law, migocą klejnoty. Wokół skały grozne i nieme pustynie. A nad morzem księżyc skamieniony. Z gór olbrzymich płynie krew, jak rzeka- i napełnia groty. Idę wiecznie.Idę do Umarłej. Nad Otchłanią czeka mię, płacząc.- Morza gasną.- W proch starły się gwiazdy.- Ja przedwieczny Mag: umarłem za Nią.