Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Z bram czarnych idę Babilonu, z ruin, gdzie ptastwo dzikie jęczy, w mroku się bijąc o pierś dzwonu. A ciała królów poszarpane przez widm złowieszcze wardałaki, a rzeki krwawą toczą pianę. W pałacach pustych błądzą straże - łańcuchem skuli czaszkę moją, w piekielnym zanurzając warze. Abbadon czekał z mię ofiary, lecz anioł Boży wszedł do lochu - legł z mieczem w sercu człowiek stary. Po skałach zbiegłem stromych w morze, śpiewem otchłani jęczą fale, konchy, jak łzy me, lśnią w pokorze. Słucham objawień Twych w głębinie - komety się krzyżują w mroku, okręt mój w Ciemność Bożą płynie. Na włosach zmarłej gram pieśń Wschodu, bym Cię nie przeklął Hieruzalem, obłąkanego Ty narodu Matko! - a bólem Twoim się opaszę, a głowę swą na gwiazdach złożę, wieczność, jak wino zleję w czaszę. A kości moje wezmę z ziemi, którą przyciemnił Duch Twój Pański, i odtąd ziarnem bujnym plemi. Krwi mej czerwone bystre prądy, co wypłynęły z gór Taboru, - nowe przelśnione ujrzą lądy. Serce mam owoc z tego drzewa, co kwitnie w raju snem Cherubów, a ptak żałoby nad nim śpiewa. A śpiew ten z harfy jest proroków, z płomienia gwiazd i z męczenników, z piorunów, z wichrów i obłoków i z onych Judasza srebrników, jenżmi Cię kupił człowiek, Boże. Tyś tajemnicze posiał znaki, abym powrócić mógł do Ciebie, jak słońce w ojczyste zodiaki. Ale mój okręt wiry niosą - przebóg! pod więzień ślizgie ściany - rozpacz mię krwawą zlewa rosą. I szydzą ze mnie czarni straże i krzyż gotują mi jutrzenki - wracam w mych więzień kurytarze. I to wszak darem z Twojej ręki - ból - wieczność męki...