Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Pamięci Josifa Brodskiego i Krzysztofa Kieślowskiego Słońce było tak delikatne, tak młodziutkie, że baliśmy się o nie trochę; nieostrożny ruch ręki mógł je porysować, nawet krzyk - gdyby ktoś chciał krzyknąć - zagrażał mu; tylko rozpędzonym jaskółkom o skrzydłach jakby odlanych z żeliwa, twardych, wolno było gwizdać głośno, ponieważ one spędziły krótkie, pełne niepokoju dzieciństwo w glinianych gniazdach, razem z rodzeństwem, małymi szalonymi planetami, czarnymi jak leśne jagody. W małej kawiarni niewyspany garson - pod jego oczami zebrały się ostatnie cienie nocy - szukał drobnych w przepaścistej kieszeni, a kawa pachniała solennością farby drukarskiej, słodyczą i Arabią. Błękit nieba obiecywał długie popołudnie, niekończący się dzień. Patrzyłem na ciebie tak, jakbym widział cię po raz pierwszy. I nawet kolumny Plladia, wydawało się, dopiero się narodziły, wynurzyły się z fal świtu tak jak twoja starsza koleżanka, Wenus. Zaczynać od nowa, liczyć straty, liczyć poległych, zaczynać nowy dzień, mimo że was już nie ma, ciebie, którego dwukrotnie pochowaliśmy i opłakaliśmy dwukrotnie, - żyłeś dwa razy mocniej niż inni, na dwóch kontynentach, w dwu językach, na jawie i w wyobraźni - i ciebie o ostrej twarzy i o spojrzeniu, które powiększało przedmioty i serca (zawsze za małe). Nie ma was i dlatego będziemy teraz wiedli podwójne życie, jednocześnie w świetle i w cieniu, w jaskrawym słońcu dnia i w chłodzie kamiennych korytarzy, w żałobie i w radości.