Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Niech słowo jak puch ostu leci... Kochałem kwiaty, lalki, dzieci, Marki i grzyby, wsi i miasta, Gwiazdy, zwierzęta, nawet chwasty. Kochałem książki zapylone, Usta wilgotne morza słone, Bursztyny złote jak dziewczyny, Dziewczyny złote jak bursztyny. Kochałem żabie, glupie chóry, I niewysokie, ciche góry. Kochałem mury wpół zwalone, Patyną wieków uskrzydlone. Kochałem biednych, prostych. Stroje Ludowe, piękne. Gdy przekroję Serce, jak rześki miąższ cytryny, Znajdę kącików pęk wciąż inny. A w każdym jakieś ukochanie, Umiłowanie, zadumanie, Nie tyle miodu w leśnym plastrze, Ile me serce wciąż bogatsze, Ukochań pełnych słodkiej treści, W sobie ukrywa, w sobie mieści. Kto mnie tak bardzo umiłował I tyle serca dał mojemu? żem nic nie strwonił, wszystko schował Jak ziarno w łono czarnoziemu. Kto mi pozwolił szpaerać, szukać, Znajdować, tracić, znów zyskiwać? I czemu nie szła w las nauka, I czemu kwitła co rok iwa? A jeśli czasem coś porzucił, O czymś zapomniał, coś utracił, Jak chętnie po to bym powrócił, Jak chętnie o to się wzbogacił.