Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

...łzy sobacze Wyspiański Jak tu bardzo po polsku i jak starożytnie, Gdy noc patynę sączy zieloną po miedzi Gdy sto księżyców pląsa, na kopułach siedzi I każdy w każdym oknie witrażem, gdy kwitnie. Nad miasto wydźwignięty jak paw bezrozumny I papuga narodów, mózg dziejów szalony Z hukiem dzwonów królewskie przewraca korony I świeci czaszką, w której zalęgły się trumny. Rynek w lamp czarodziejskie pocięty inkrusta I zadeptany w nędzy sczerniałej i głuchej, Gdy napełnią go nocne, snujące się duchy, Jak Demostenes pełen kamieni ma usta. Nad brzegiem dni powszednich, znużony po święcie, Do mórz o pomoc woła, ze światem się kłóci: Niech przyjdą tutaj ludzie - i wolni, rozkuci Na zamku świętokradczo niech zerwą pieczęcie. Bo tu chmurą gradową trzeba niebo nawieźć, Tłuc po miedzi piorunem i łamać kopuły, I mądrość kuć nieludzką, trwać w wiedzy nieczułej, Ze miłość znaczy w Polsce tyle co nienawiść. Dopiero gdy się Wawel okrutny zapali I w przepaść bałwochwalstwem gdy runie najstarszym, Podniosą się waleczni, zadudnią swym marszem, O wolność walczyć będą i po niej iść dalej. I wtedy miłość ludzka niech sobie zapłacze, Jakimi chce żalami. Wiatr wtedy tętentem Obdzwoni pożar w mieście zaklętym i świętym. Wszystko inne - mi na nic. Wszystko - łzy sobacze.