Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

I Ten wiersz jak śmierć jest smutny i obojętny jak śmierć. Szare koty pod światło puszą ostrą sierść. żółty lament ulicy, gdzie nie chodzi nikt. Bije trwoga żaglami o codzienność szyb. II Niebo blaknie za każdym krokiem. Ogień wydzwania łuny, a wesołe ptaki są pożegnaniem moim z ludźmi i bogiem. Ślepnę, tracę drogi, chodzę torem rakiet. A więc jesień. Dymi miasto, ptaki płyną na ukos, liście opadłe z czerwonych kominów fabryk. Po ulicy chodzą umarli, leżą skrzydła oderwane krukom, czeka powóz i w drzwiach martwy lokaj z kandelabrem. Wojaż toczy powoli drogi wysokich kasztanów. Upływam w jesień mniejszy z każdym krokiem, w pola zasianych zjaw, w kolumny martwych peanów, w obojętność - mijanych - okien. Gdzie powóz drogą odpływa? Szelestem dymi bruk. O, najsmutniejsza jesieni, w zamęcie znaków i elips nad pieśnią kołujesz jak kruk. Jak miłość powierzoną dwóm życiom - rozdzielić?