Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

1.Grzebanie umarłych 
	 
	Najokrutniejszy miesiąc to kwiecień. Wywodzi 
	Z nieżywej ziemi łodygi bzu, miesza 
	Pamięć i pożądanie, podnieca 
	Gnuśne korzenie sypiąc ciepły deszcz. 
	Zima nas otulała i kryła 
	Ziemię śniegiem łaskawym, karmiła 
	Maleńkie życie strawą suchych kłączy. 
	Zaskoczyło nas lato, idąc nad Starnbergersee 
	Rzęsistym deszczem. Chwila pod kolumnadą 
	I wyszliśmy na blask słoneczny, do Hofgarten, 
	Piliśmy kawę i rozmawiali godzinę. 
	Bin gar keine Russin, stamm` aus Litauen, echt deutsch. 
	Kiedy byliśmy dziećmi, w domu arcyksięcia, 
	Mego kuzyna, brał mnie na saneczki, 
	A ja się bałam. M&oacute;wił tak: Marie, 
	Trzymaj się, Marie. Pędziliśmy w d&oacute;ł. 
	O, w g&oacute;rach człowiek czuje się swobodny 
	Czytam nocami, w zimie jadę na południe. 
	 
	Jakie korzenie tu tkwią, jakie gałęzie rosną 
	Z tych kamiennych rumowisk? O synu człowieka, 
	Rzec nie potrafisz ni zgadnąć, bo ty znasz jedynie 
	Stos pokruszonych obraz&oacute;w, i słońce tam pali, 
	I martwe drzewo nie daje schronienia, ulgi świerszcz, 
	Ni suchy kamień dźwięku wody. Cień 
	Jest tylko tam, pod czerwoną skałą 
	(Wejdźże w ten cień pod czerwoną skałą). 
	Ja pokażę ci coś, co r&oacute;żni się tak samo 
	Od twego cienia, kt&oacute;ry rankiem podąża za tobą 
	I od cienia, kt&oacute;ry wieczorem wstaje na twoje spotkanie. 
	Pokażę ci strach w garstce popiołu. 
	, , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , Frisch weht der Wind 
	, , , , , , , , , , , , , , , Der Heimat zu, 
	, , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , Mein Irisch Kind, 
	, , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , Wo weilest du? 
	 
	&quot;Dałeś mi hiacynty rok temu pierwszy raz. 
	Nazywano mnie hiacyntową dziewczyną.&quot; 
	- Ale gdy wracaliśmy, p&oacute;źno, z Hiacyntowego Ogrodu 
	I miałaś pełne ręce, mokre włosy, ja nie mogłem już 
	M&oacute;wić i ćmiło mi się w oczach, i nie byłem 
	żywy ani umarły. Nie wiedziałem nic, 
	Zapatrzony w serce światła, w ciszę. 
	Oed` und leer das Meer. 
	 
	Madame Sosostris, słynna jasnowidząca, 
	Była dzisiaj przeziębiona, niemniej jednak 
	Jest znana jako najmądrzejsza z kobiet w Europie, 
	Z tą chytrą talią kart. Tutaj, powiada, 
	Jest pańska karta, utopiony żeglarz Fenicki, 
	(Gdzie były oczy, perła lśni. Patrz!) 
	Tutaj jest Belladonna, Dama Skał, 
	Dama okoliczność. 
	Tutaj jest człowiek z trzema pałkami, a tu Koło, 
	A tutaj jednooki handlarz, a ta karta, 
	Kt&oacute;ra jest pusta, oznacza coś, co niesie na plecach, 
	Czego mi widzieć nie wolno. Nie znajduję 
	Wisielca. Zagraża tobie śmierć w wodzie. 
	I widzę tłumy ludzi, jak chodzą w k&oacute;łko, w k&oacute;łko. 
	Dziękuję. Gdyby pan widział kochaną Equitone, 
	Proszę powiedzieć, że horoskop ja sama przyniosę: 
	Musimy być w tych czasach tak ostrożni. 
	 
	Nierzeczywiste Miasto, 
	Pod mgłą brunatną zimowego świtu 
	Tłum płynął po Moście Londyńskim, tak wielu, 
	Nie myślałem, że śmierć zniszczyła tak wielu. 
	Westchnienia, kr&oacute;tkie i nieczęste, rwały się im z ust, 
	Każdy oczy obracał w d&oacute;ł, do mokrych płyt, 
	Płynęli w d&oacute;ł i w g&oacute;rę po King William Street, 
	Aż tam, gdzie Święta Maria Woolnoth wybija godziny 
	Z dziewiątym uderzeniem, co ma głuchy dźwięk. 
	Tam zobaczyłem kogoś, kogo znałem, 
	I zatrzymałem go wołając: &quot;Stetson! 
	We flocie razem byliśmy pod Mylae! 
	Ten trup, kt&oacute;rego zasadziłeś zeszłego roku w ogrodzie, 
	Czy zaczął już kiełkować? W tym roku czy będzie kwitł? 
	Przymrozek nie zaszkodził? Dobrą ma kwaterę? 
	Och, trzymaj psa z daleka, to przyjaciel ludzi, 
	Bo grzebiąc, znowu na wierzch go wyrzuci! 
	Ty! Hypocrite lecteur! ... mon semblable! ...mon frere!&quot;