Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Dwunasta. 
	Tam, dokąd sięga ulica 
	Ujęta w księżycową syntezę, 
	Szeptane zaklęcia księżyca 
	Rozpuszczają podłoża pamięci, 
	Wszystkie jej jasne skojarzenia, 
	Sformułowania i rozr&oacute;żnienia, 
	Każda latarnia, kt&oacute;rą mijam, 
	Bije jak bęben przeznaczenia 
	I przez obszary mrok&oacute;w 
	P&oacute;łnoc potrząsa pamięcią, 
	Jak szaleniec potrząsa uschniętym geranium. 
	 
	P&oacute;ł do drugiej, 
	Latarnia parska, 
	Latarnia mamrota, 
	Latarnia m&oacute;wi: &quot;Patrz na tę kobietę, 
	Co waha się ku tobie w świetle bramy 
	Rozwartej nad nią jak szyderstwo. 
	Widzisz obrąbek jej sukni, 
	Postrzępiony, zachlapany błotem. 
	I widzisz jej skośne spojrzenie, 
	Pokrętne jak haczyk&quot;. 
	 
	Pamięć sucho wyrzuca 
	Mn&oacute;stwo splątanych rzeczy; 
	Na brzegu gałąź splątana,. 
	Objedzona do gładka, błyszcząca, 
	Jak gdyby świat osłaniał 
	Tajemnicę swojego szkieletu, 
	Sztywną i białą. 
	Rozkwitająca wiosna na podw&oacute;rcach fabryk, 
	Rdza uczepiona kształt&oacute;w z sił opadłych, 
	Jędrna, skulona, gotowa do klapnięcia kłami. 
	 
	P&oacute;l do trzeciej, 
	Latarnia m&oacute;wi: 
	&quot;Sp&oacute;jrz na kota, co przylgnął do ścieku, 
	Wysuwa język 
	I pożera kawałek zjełczałego masła&quot;. 
	Tak ręka dziecka machinalnie 
	Chwyta zabawkę toczącą się bulwarem. 
	Nic nie mogłem zobaczyć za oczyma dziecka. 
	Widziałem oczy na ulicy 
	Usiłujące zajrzeć w szpary okiennicy 
	I pewnego popołudnia kraba widziałem w stawie, 
	Starego kraba z pancerzem na grzbiecie, 
	Co chwytał koniec kija, kt&oacute;ry mu podałem. 
	 
	P&oacute;ł do czwartej, 
	Lampa parska, 
	Lampa mamrota w ciemności, 
	Lampa mruczy: 
	&quot;Sp&oacute;jrz na księżyc, 
	La lune ne garde aucune rancurie, 
	Mruga wątłym okiem, 
	Uśmiecha się do zakamark&oacute;w, 
	Gładzi włosy traw. 
	Księżyc utracił pamięć, 
	Ospa mu twarz przeorała, 
	Jego ręka skręca papierową r&oacute;żę 
	Pachnącą kurzem i wodą. kolońską, 
	Jest sam 
	Ze starą nocną wonią, 
	Kt&oacute;ra mu się wciąż wraża I wraża do m&oacute;zgu&quot;. 
	Wraca wspomnienie 
	Suchych badyli bezsłonecznego geranium 
	I kurzu w szczelinach bruku, 
	Zapachu ulicznych kasztan&oacute;w, 
	I zapachu kobiety w pokoju za storą, 
	I papieros&oacute;w w korytarzach 
	I alkoholu w barach. 
	 
	Lampa m&oacute;wi: 
	&quot;Czwarta, Tutaj jest numer na bramie. 
	Pamięci! 
	Ty masz klucz, 
	Lampa roztacza krąg światła na schodach. 
	W g&oacute;rę. 
	Ł&oacute;żko posłane: szczotka do zęb&oacute;w wisi na ścianie, 
	Poł&oacute;ż buciki pod drzwiami, śpij, przygotuj się do życia&quot;. 
	 
	Ostatni skręt noża.