Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Na brzegu dużej chińskiej wazy, Kędy kwietnymi się obrazy Błękitna wdzięczy flora, W zadumie wsparła się Selima, Koteczka skromna, i oczyma Zgłębiała toń jeziora. Ogonkiem biła wesolutka, Okrągły pyszczek, śnieżna bródka I łapki z aksamitu, Futro piękniejsze od szylkretu, Szmaragdy oczu, uszka z dżetu; Któż nie czułby zachwytu? Podziwia, mrucząc swe odbicie Wtem dwa Anioły, co niezbicie Bóstwami są potoku: Przepyszna łuska ich pancerza W tyryjskiej swej purpurze zwierza Złocisty połysk oku. Nieszczęsna Nimfa w swym podziwie Tak zapragnęła ich straszliwie, że wsadza wąs, pazurek, Z daremną sięgnąć chce tęsknotą: Czy wzgardzi rybą kot? Czy złoto Nie skusi ludzkich córek? Ach, dufna panna! Zapatrzona Wyciąga, chyląc się, ramiona, Na głąb niepomna, biada! Złośliwy Los chichotał z bliska Wtem stopę zwiodła krawędź śliska I z głową w topiel wpadła. Wyjrzawszy osiemkroć nad wodę Do bogów miauczy kocię młode, By jej ratować życie. Lecz ni Trytony się kłopocą, Ni Tom, ni Zuzka: nikt z pomocą Nie przyjdzie faworycie! A przeto, piękne, nie pobłądźcie I śmiałe lecz rozważne bądźcie, Nie rządźcie się ochotą Niebacznych serc. Zgubnego kroku Przyczyną bywa miłe oku, A lśni nie zawsze złoto.