Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Śmierci, miłości nie chroń się, człowiecze, Śmierci, miłości żaden nie uciecze... Tak dumał stary mistrz i uczcił obie Potęgi, stawiać Kiprydę na grobie. Ona królową szerokiego świata. Choć nie dostroi serc, to dłonie splata I gdy się duszy człowieka nie ima, Jeszcze go zwabi licem i oczyma. Aż nie zapragnie nowych ślubnych godów I chcąc mieć młody świat dla młodych rodów, Dawnych swych ofiar dla wód FIagetonu Nie zagna - pani miłości i zgonu. Kochając ciebie, wiem, że kochać muszę. I choćbyś miała Klitemnestry duszę, Jak długo czarne, miłosne twe oko Patrzeć mi w duszę słodko i głęboko I w blasku uczuć jak w słońcu lśnić będzie, Mnie do twych kolan upadać w obłędzie. I choćbym wiedział, że szpetna rozpusta Do twoich świeżych warg przybliża usta, Do tych różanych warg, co w snach mię nęcą, Jeszcze z prostotą ściskałbym dziecięcą... I choćbym ujrzał, że oddajesz skrycie Dla marnej chluby szczęście me i życie, Dawne bym modły kłamał i zaklęcia, Byle cię chwycić jeszcze raz w objęcia. A po skonaniu, jak Greki na grobie Chciałbym Kiprydę mieć, podobną tobie, W marmurze kutą... Niech dłoń Afrodyty, Co miłość niosła, niesie sen niezbyty.