Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

, , , , ...voici le temps , Ou l'on connaitra l'avenir Sans mourir de connaissance I Odwiedziłem Pere Lachaise by szukać szczątków Apollinaire'a w dniu gdy Prezydent USA przybył do Francji na wielką konferencję szefów państw niech więc będzie lotnisko Orly w błękitach wiosenna czystość powietrza nad Paryżem Eisenhower frunie od swego amerykańskiego cmentarza i nad żabimi grobami Pere Lachaise iluzoryczna mgła gęsta jak dym mari- huany Peter Orloyvsky i ja szliśmy powoli przez Pere Lachaise wiedzieliśmy obaj że umrzemy trzymaliśmy więc czule nasze doczesne ręce w miejskopodobnej miniatu- rze wieczności wśród ulic i znaków drogowych skał i wzgórz i nazw na każdym domu szukając zagubionego adresu wielkiego Francuza Próżni by opłacić naszą drobną zbrodnią hołdu jego menhir bezradny i złożyć mój nietrwały amerykański Skowyt na szczycie jego milczącego Kali-gramu by czytał między wierszami wzrokiem Poety ślącym promienie Roentgena jak cudem wyczytał z Sekwany lirykę własnej śmierci Wierzę że jakiś dziki wariat złoży swoje wierszyki na moim grobie by Bóg mi je czytał podczas mroźnych nocy zimowych w niebie nasze ręce zniknęły już z tego miejsca moja dłoń pisze teraz w paryskim po- koju na Git-le-Coeur Och William co za żwir miałeś w mózgu czym jest śmierć Snułem się po całym cmentarzu i nie mogłem znaleźć twego grobu o co ci chodziło z tym fantastycznym bandażem czaszki w twych poematach O uroczyście cuchnąca trupia głowo co masz do powiedzenia nic i to jest właściwa odpowiedź Nie możesz jeździć autem po dwumetrowym grobie chociaż wszechświat jest mauzoleum wystarczająco wielkim dla wszystkiego wszechświat to cmentarz a ja chodzę po nim samotny wiedząc że Apollinaire był przed pół wiekiem na tej samej ulicy jego szaleństwo jest tuż za rogiem i Genet jest z nami kradnie książki znów na Zachodzie wojna jego jasne samobójstwo zaprowadzi pokój Guillaume Guillaume jakże ci zazdroszczę sławy i doniosłości dla amerykań-skiej literatury twoja Strefa długich zwariowanych wersów bzdur na temat śmierci wyjdź z grobu i przemów poprzez drzwi mego umysłu wydaj nową serię obrazów oceanicznych haikai błękitnych taksówek Moskwy czarnych statuetek Buddy módl się za mnie na płycie gramofonowej twego poprzedniego istnienia długim smutnym głosem strofami głębokiej słodkiej muzyki smutnej i skrzy-piącej jak Pierwsza Wojna Światowa Zjadłem błękitną marchew którą wysłałeś z grobu i ucho Van Gogha i ma- niacki peyotl Artauda i będę chodził po ulicach Nowego Jorku w czarnej pelerynie francuskiej poezji improwizując naszą rozmowę w Paryżu na Pere Lachaise i przyszły poemat inspirowany światłem sączącym się w twój grób II Tu w Paryżu jestem twoim gościem przyjazny cieniu nieobecna dłoń Maxa Jacoba młody Picasso przynosi mi śródziemnomorską paletę barw ja w oczekiwaniu na dawny czerwony bankiet Rousseau zjadłem jego skrzypce wielkie party w Bateau Lavoir pominięte w podręcznikach Algierii Tzara w Lasku Bulońskim wyjaśnia alchemię pistoletów maszynowych ku- kułek płacze tłumacząc mnie na szwedzki elegancki w granatowym krawacie czarnych spodniach miła purpurowa broda wykwita z jego twarzy niczym mech zwisający ze ścian Anarchizmu mówił bez końca o swoich sporach z Andre Bretonem któremu kiedyś pomógł przyciąć złote wąsy stary Blaise Cendrars przyjął mnie w swym gabinecie i nudził na temat ogromu Syberii Jacques Vache zaprosił mnie do oglądania swej okropnej kolekcji pistoletów biedny Cocteau posmutniały obok wspaniałego kiedyś Radigueta jego ostat-nia myśl przy której zasłabłem Rigaut nad listem wstępu do Śmierci i Gide sławiący telefon i inne godne uwagi wynalazki porozumieliśmy się w zasadzie chociaż on plótł o lawendowej bieliźnie pomimo że zaciągnął się głęboko trawą Whitmana i był zainteresowany kochankami imieniem Colorado książęta Ameryki nadciągają z rękoma pełnymi szrapneli i baseballu Och Guillaume świat tak łatwy do pokonania wydawał się być łatwy czy wiedziałeś że wielcy klasycy polityki natrą na Montparnasse bez jednego liścia proroczego wawrzynu dla zwieńczenia swych skroni bez jednego drgnienia zieleni w ich poduszkach żaden liść nie pozostał z ich wojen - Majakowski przybył i poczuł odrazę III Wróciłem usiadłem na grobie patrząc na twój szorstki menhir kawał cienkiego granitu jak nie dokończony fallus krzyż niknący w skale 2 wiersze na kamieniu jeden Coeur Renverse drugi Habituez-vous comme moi A ces prodrges que j'annonce Guillaume Apollinaire de Kostrowicki ktoś postawił stokrotki w słoiku po dżemie i surrealistyczną różę ceramiczną za 5 franków 10 centimów szczęśliwy mały grób z kwiatami i sercem które upadło pod delikatnym omszałym drzewem gdzie siedziałem skręcony pień letnie konary i parasol liści nad menhirem i nikogo wokół Et quelle voix sinistre ulule Guillaume qu'es-tu devenu jego sąsiadem jest drzewo pod nim piszczele i być może żółta czaszka zbiorek wierszy Alkohole w mojej kieszeni jego głos w muzeum Ktoś w średnim wieku kroczy alejką człowiek spogląda na napis i idzie ku krematorium to samo niebo przetacza się przez chmury co podczas wojny w śródziemno-morskie dni na Rivierze pił z uwielbieniem Apolla, żuł niekiedy opium nabywał światła To musiał być szok na St-Germain kiedy on odszedł, Jacob i Picasso kaszlący w ciemnościach bandaż się rozwinął czaszka pozostała w łóżku wyciągnięte kluskowate palce odeszła tajemnica i ego bicie dzwonu na wieży śpiew ptaków w ulicznych kasztanowcach Famille Bremont spoczywa w pobliżu na ich grobie wisi Chrystus z dużą piersią sexy mój papieros kopci i wypełnia stronicę ogniem i dymem mrówka biegnie po moich sztruksowych rękawach drzewo o które się opieram rośnie powoli krzewy i konary przerosły groby jedwabista pajęczyna błyska na granicie tu mnie pogrzebano i tu siedzę pod drzewem obok swego grobu