Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Dla ciebiem wszystko straciła na ziemi, Ola ciebiem drobne porzuciła dzieci, Choć Bóg przykazał pozostać się z niemi - Teraz w ich stronę moje serce leci. Gdzie ich kolebka? gdzie śliczne wejrzenie? Gdzie jasne pukle moich biednych dzieci? Choć głos twój dźwięczny l boakie natchnienie, On tyle szczucia w sercu ml nie wznieci, Co sen ich marny lub jedno westchnienie! Patrz! Ja być mogłam tak czysta, tak święta! A teraz będę na wieki przeklęta! I dzieciom moim ojciec nie odpowie, Gdy się spytają: "Jak się matka zowie?" Tak gorzko, zimno, tak ciemno mi w duszy, że czasem myślę, iż płacz mój poruszy Serce aniołów. Lecz nie - już godzina Śmierci nadciąga i wkrótce uderzy, Już ból konania w tych piersiach się wszczyna, Już palec Boga na tym czole leży! Czy l ity zdradzisz tę, htórą kochałeś, Tę, której nigdy żoną nie nazwałeś, A która była ci więcej niż żona, Siostra, kochanka, niż wszystkie imiona, Którymi ludzie kochanie przezwali? Bo ludzie nigdy kochania nie znali; Ja wiem, co miłość, co długa tęsknota, Co bój zacięty z myślą o kochanym, Co szczęście niebios, co piekieł zgryzota I brak łzy cichej w oku wypłakanym. Daj mi twą ręko - niech czuję, żeś bliski! Tyś wielki, piękny, ty masz wzrok anioła, Gdy plama pychy nie kazi ci czoła, A same prawdy zdobią je połyski. Daj mi twą rękę! Słuchaj - w tych dolinach Ty mnie pochowasz przy Rzymu ruinach, A grób mój będzie otoczon wzgórzami, Zakryty zewsząd bluszczem i głogami - I ty wyryjesz n,i białym kamieniu Prośbę do Boga, by w cyprysów cieniu Ten kamień za mnie modlił się w milczeniu!