Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Czemu ta przepaść, która braci dzieli Ka pokrzywdzonych i na krzywdzicieli, Tak jest bezbrzeżną, jako oceany, A taką straszną, jak rozwarte rany?... Czemu jej zrównać, zapełnić nie mogą Wybuchy pomsty ogniów swych pożogą? Czemu jest zawsze, jak rozpacz, bezdenna, A jak nienawiść, okropna, płomienna? * * * Krwią swoją ludzkość zalewa ją co dnia, W głębie jej leci i cnota i zbrodnia, I łza i klątwy, i miłość i zdrada; A przecież wszystko marnie gdzieś przepada... Olbrzymie serca i umysłu siły, Ruchy milionów, milionów mogiły, Czas rzuca na dno, przez lata, przez wieki, A brzeg od brzega tak zawsze daleki! * * * W przepaść tę szermierz rzuca hasło boju, Cichy myśliciel - ustawę pokoju, Mędrzec - pęk światła słonecznego z nieba, Nędzarz - pot krwawy i czarny kęs chleba, Bohater - Ătawe, geniusz - twoje trudy, życie - swe prawa i swoje zjawiska, Duch - swą tęsknotę, dzieje - cate ludy; Bóg nawet wstaje i grom swój w nią ciaka... A przecież dotąd pragnieniem ziejąca, Plamą jest ziemi i przeczeniem słońca. * * * Jeatźe kto, pytam, co zapładnia ziarna, Które ta zgroza pochłonęła czarna? I czyż z nich kiedy zloty plon wystrzeli I bratnim chlebem ludzkość się obdzieli? 01 spiesz się słońce, co wschodzisz powoli Nad przepaściami głębokich niedoli! O! spiesz się słońce, niech dzipń nowy wstanie!... Wszak tylko światło zwycięża otchłanie.