Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

A kiedy gasną zorze, Nad Rodan idę stary I patrzę, patrzę, jak skroś fal W mgłach płyną ciche mary. Obłoczne ich korabie Złocistym szlakiem suną, A z żagla świeci jasny krzyż, Owiany złotą łuną. I świecą jasne zbroje, Przyłbice i misiury, A z ramion biały, zdarty płaszcz Srebrnymi wieje pióry. Nie słychać plusku wioseł, Dech fali żagle wzdyma, A mary patrzą smutno tak, Zgasłymi widm oczyma. W świetlisty patrzą zachód, Gdzie zorza blednie, znika; Na skale zamek sterczy tam, Świętego gród Ludwika. I wieje sztandar mglisty Mad skalnych wież ruiną; W mdlejących blaskach zorza gra, A mary płyną, płyną... Pod zamkiem biorą hasło I maszt koronny kłonią, I wznoszą pieśń, ogromną pieśń, Nad uciszoną tonią. Wszechwieków krucyjaty Śpiewają wielkie boje, A z pieśni bije żar i duch W potężnych skrzydeł dwoje. Wszechwieków krucyjaty Śpiewają wielkie klęski, A z pieśni bije żar i duch żyw wiecznie i zwycięski. Lecz nikt nie słucha pieśni I hasła nikt nie słyszy; I tylko pątnik duma tam, W mdlejących blasków ciszy