Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Nie ma tu nic szczególnego, żadnych tu dziwów świata Fundament z skalnych odłamów, Z płazów świerkowych chata. Przed chatą mały ogródek, A w nim - o ludzie zmęczeni!: - Czuwa nad naszym spoczynkiem Rząd pewnych siebie jasieni. Rozłożył swoje korony - O ludzie, nękani strachem! - Nad zrębem naszego domu, Nad domu naszego dachem... Nie ma tu nic szczególnego... Droga się snuje pod płotem - Skąd ona i dokąd wiedzie, Prawie nie myślę o tem... Bo na cóż taka świadomość, O ludzie, zbytnio ciekawi!? - Poranek zeszedł nad drogą, Droga się w blaskach pławi! Ach, dokąd wy tak spieszycie, U ludzie, tęsknotą gnani? Tu las jest, tu potok szumi, Wyzwoleń z głaźnej otchłani... Nie ma tu nic szczególnego... Dzwon się odezwał z wieży, W czerwcowych omżach południa Łąka rozkwitła leży. Pozbywa się moje serce - O ludzie, żyjący nadzieją! - Wszelakiej skazy, gdy widzę, Jak trawy śmiać się umieją. Gdy stojąc w progach tej chaty - O ludzie, żądni bogactwa! - Wyciągam ręce i zgarniam Skarby Bożego władztwa... Nie ma tu nic szczególnego... Bo jakiż cud tu być może, Gdzie w wieczór na górskich szczytach żagwią się ognie Boże? Zagasły!... Ze zgasły tak prędko - O ludzie, żywota chciwi! - I że zagasnąć musiały, Nikt tu się temu nie dziwi. Z głębin tych mroków błękitnych - Walczący z chwiejnością ludzie! - Przypływa dziś ku mnie pewność O cudzie i o nie-cudzie... Nie ma tu nic szczególnego, żadnych tu dziwów świata: Fundament z skalnych odłamów, Z płazów świerkowych chata.