Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Zebrali się przewodnicy Na brzysku, nad Morskim Okiem, Z północka zebrali się razem W gospodzie starej Burowej. Był między nimi Wojtek Rój Z wielkim koralem pod brodą, Niedźwiedź, co ponoć się wyrwał Z oklepców puszcz Podkrywańskich. Był Szymek Tatar, prawdziwy, Wspaniały wojewoda, Który z starego wyskoczył obrazu, Aby się przebrać za chłopa. Na giętkie nogi wdział portki I kosę chwycił do ręki, I poszedł kosić owse Na Gronkach, obok Skibówek. A przed żniwami, lub po nich, Gdy ziarno schował w sąsieki, Wyruszał z ceprami w drogę Na jasną węgierską stronę. Nawet miedziany Sabała Hipnął ze swego siedliska Pod piersią Chałubińskiego I przywlókł się między swoich. Weszła do izby Burowa Z fajeczką w bezzębnych uściech Butelkę stawiła na stole I z szkła rżniętego kieliszek: "Wszyscyśmy bracia rodzeni, Dzieci jednego Boga, Więc pijmy z jednego kieliszka, Nie chłopom pić po ślachecku." Nadszedł i Klimek Bachleda Z ciupagą i pękiem lin, Łokciami się oparł na stole I na Burowa zawołał: "Dalejże, Pani Burowa, Postawcie świeżą butelkę! Tyle widzicie chłopa, A tak się mało troskacie!" Obudził się z drzemki siarczystej I Jan Gąsienica Daniel, Pogładził wąs i tak rzeknie, Zwrócony do Bachledy: "Kiej diabła! - zawołał, w stół waląc Jan Gąsienica Daniel - Przyszliście tu sami umarli, Szczególne zbiegowisko! Hej, bracie Klimek, zapewne Przyszliście dzisiaj po mnie, Aby mnie przeprowadzić Do schroni przy starej Polanie. I owszem, pójdziemy z muzyką, Jest i Sabała z nami, Zakwili nam zbójnickiego Na swych gęśliczkach miedzianych." Rozejrzał się po izbie Jan Gąsienica Daniel: Nie było ci w niej nikogo, Sam tylko jeden, zbudzony, Przy pustym siedział stole. Zerwał się z miejsca i poszedł Swoich obudzić ceprów, Ażeby z nimi co tchu W ostatnią wyruszyć drogę.