Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Nie potrafiłbym wędrować po świecie, Czując w mym sercu postrzał od miłości. Rad bym się zawżdy przy swej bawić mecie, Gdzie piję nektar wzajemnej czułości. My to tę tylko znamy tajemnicę, Co jesteśmy w praktyce. Za owe przeszłe momenta radosne Dzień mi tęsknotę i noc każda pędzi. Nie może uśpić przykrości nieznośne Ani gwar ptasząt, ani puch łabędzi, Ani rozr;ywki, ani tańce, ani Przyjaciele kochani! Nie wiem, co się to w moim sercu dzieje. Biedzę się, trapię, i ustawniem smutny. Nie płonny to jest ogień, co mię grzeje; Ani mam zapał, widzisz, bałamutny. Jest to rzetelna miłość, co przyjemnie Nieci ten płomień we mnie. Kiedym wyjeżdżał z miłej mi Warszawy, 20 Widziałaś, jakem był strapiony wielce. Czułem i w Mińsku z tej żałość wyprawy; Zaświadczą o mym wzdychaniu i Sielce; I nocleg w pustej przetrwałem Wiśnicy Na nieznośnej tęsknicy. Brześć i Terespol widział z podziwieniem, Jakem się ku mej oświadczał kochance. Nieraz z miłosnym wydałem się pieniem I w nudnym Kodniu i w nudnej Rożance. O tobie wszędy razem na raz nucił, I dla ciebiem się smucił. Lecz już niedługo tej dla mnie goryczy: Za chwil niewiele do nóg ci upadnę. Już chęć godziny i momenta liczy; Już się na słowa zdobywa dosadne, W których pokażę, na stały zadatek, Wiarę, miłość i statek!