Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Na co spojrzę, bliżej, dalej, Wszystko piękne w tej Italii, I tak sobie mówię raz: "Wielka mnie ochota bierze, żeby wziąć tę Giotta wieżę I do Polski przenieść całą, Ową cudną wieżę białą, Bo na taką nie stać nas." I znów bierze mnie ochota Te brązowe przenieść wrota; Cudze to bo dłuta, cud; Cała tu historia święta W pozłacany brąz zaklęta, Od stworzenia świata dzieje, Wszystko zda się żyje, śmieje, U nas takich nie ma dłut. I znów spojrzę, kościół Pana, Gdzieś w obłoki wieża wwiana, Najcudniejsza z świątyń wież; Jeden tylko Bruneleski Mógł ten stworzyć chrani niebieski, Z jego duszy się wysnuła Podniebieska ta kopuła, Więc coś szepce: Bierz to, bierz. Rozkaż, niechaj komę gnomy Niosą bramy, wieże, domy: Aladyna lampę masz, Potrzyj lampę, a na oczy Wnet w płomieniach gnom wyskoczy, Możesz zabrać, jeno każ." W mojej Polsce wieczna zima, Tam posągów, łuków nie ma, Lecz jest miłość bratnich dusz, Gdy w Italii za skarb cały Tylko płótna, marmur blaty; To gdy wezmę cuda sztuki. Te kościoły, wieże, łuki, Cóż tu się zostanie, cóż?