Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Starzy ludzie kryją swój kaszel jak drogocenny skarb w mufkę. Wywożą do schludnych pensjonatów, chronią w kłębach pierzyn bez dna. Niejeden hipopotam odpływa tak chyłkiem w głąb buszu. A jednak nocą słychać jak Nałęczów kaszle. Ptak, nawykły do śmierci, nie przerywa trelu. Co za koncert! W dzień orkiestranci ciągną dumnie od ławki do ławki, od zdroju do zdroju, aż po znój. Spójrz: jeszcze ręka sama sięga po szklankę, jeszcze oko dojrzało psa. Jeszcze - ho - ho - jak daleko do mego czółna. Godzi się zatem wspomnieć tamten czas, "czas główny", "czas z nizin": - Jak on mnie kochał, złociutka. - Jak ja go kochałam. - Miałem system historyczny. - Gdyby nie wojna. - No tak. - Pan mi nie ufa, profesorze. - Jakże. Jakżeby nie. W nocy Nałęczów kaszle. Z bliska Tamten Brzeg wygląda nawet biało i przyjaźnie. Ja zaś, gdy byłam poetą, krasiłam każdą rzecz nieprzytomnie, jak dzikus maluje skrzypce. Z byle glinki, kamienia i żużlu kleciłam cudnego ptaszka. Dziś w niejednym posągu widzę jeno piach , , , , , , , , , , , , i żużel Tak późno zaczęłam czytać z Drzewa Wiadomości... Tak późno mnie zbudzono... Z jakimże bólem! ... , - Toś ty go kochała, złociutka? , - Pan mi nie ufa, profesorze?