Stolat.pl - Wyślij tekst znajomemu

Wyślij tekst znajomemu

Wyślij do:

Treść wiadomości:

Drugi zasię, by się więc diabeł z piekłem zwadził, Tedy nigdy na zgodę już nie będzie radził. By mu dano pieniądze i tam by szturmował, Dotłukał starych murów, co Pan Bóg popsował. Już i wolność, i gardło w niewolą zaprzeda, A nie raz, wóz dżwigając ze błota, zabieda. Szkapy drżą a chłop płacze, za szyję mu kapie, Pan pociąga wędzonki a po łbu się drapie. Bo już dawno nie spierał, jako barchan chusty Barzo smalcem przypadły na ty mięsopusty. Siadszy około ognia będą narzekali: "Wierzę, żeć nam tę służbę wszyscy diabli dali." Tłe mu w gardle wędzonka, potrząsa bokłaga. Ano już jedno drożdże, już w nim lekka waga. Musi czasem jednaniem a dla lepszej zgody Legszy na brzuch i mętnej nachłysnąć się wody. Wżdy przedsię jako furman, chociaj czasem wpadnie I po uszy we błoto, a pieca dopadnie, A grzaneczka w dunicy przed nim w piwie pływa, Już wszytkiego zapomni, jako pan używa. Przed świtaniem smaruje a znowu się wlecze, By mu koł nie pogorzał; naręczni ego siecze. Takież. miłe żołnierstwo! Choć się odrzekają, Niechajże!; jedno kędy workiem zabrząkają, Prędko się zasię zlecą, by do miodu pczoły. Rychlej to workiem zwabi, niż mięsem sokoły.