Stolat.pl

Sama, samotna w poduszkę wtulona.
Przybita, zapłakana, myśląca o Tobie.
Nigdy nie zapomnę tych pierwszych chwil, kiedy serce szybciej biło, a ktoś przy mnie był.

Siedzę sama a wokół mnie tylko cztery ściany.
Pustka, która ogarnia moje serce, powietrze, które rani moją duszę, zmysły, które zabijają moje ciało a w tym wszystkim Ty, który tak mnie ranisz.

Są łzy co jak ogień palą, są serca co się nikomu nie żalą.
.
.
Są winy na które nie ma sędziego.
.
.
Więc gdy ktoś płacze.
.
.
nie pytaj Dlaczego?!

To musiał być sen! To nie mogło zdarzyć się! Ty nie mogłeś zostawić teraz mnie!