Stolat.pl

Potrzebna mu była
jak słoneczny fresk
jak muzyka
jak madonna w starym kościele

Mówił jej
Kocham ciebie

To było tło
jak kolorowy parasol
pod którym pili kawę

Lecz ona nie była
kamienną madonną

Brała jego słowa
jak życiodajne słońca
nie wiedząc
że to karnawałowe balony
na srebrnym drucie

żałuję wszystkich lasów
z muchomorami
które dałam tobie

żałuję wszystkich łąk
ze świerszczami
które dałam tobie

żałuję wszystkich nocy
ze świetlikami
które dałam tobie

żałuję że nie mogę
odebrać ich tobie
jak pożyczonej książki

Mówisz
Nie opieraj się
o zimną ścianę
O widzisz
wpadłabyś pod samochód
Nie pędź tak
masz chore serce

Jestem posłuszna
jestem wdzięczna

Uciekam
Kopię napotkanego kota
który leci na dach
jak piłka
Gwiżdżę krzyczę
tupię

Wracam
z rozbitą głową
Skulona zasypiam
w twoich rękach

A ty wciąż
Dlaczego nie włożyłaś czapki
gdybyś włożyła czapkę
gdybyś włożyła czapkę

Dałeś mi czerwoną klamrę
do włosów

Przepływają przez nią włosy
jak przez twoje palce

Nocą ważę
czerwoną klamrę
i moją miłość
na dwóch promieniach
księżyca

Rano wpinam ją we włosy
jak czerwony liść
umierającego klonu