Stolat.pl

Dajcie mi
mocnych ziół

Kiedy je wypiję
wtedy przestanie
wypalać mi oczy
georginia
i zamieni się
w czerwony kwiat

Wróbel na balkonie
nie będzie wrzeszczał
przeobrazi się w ptaka
łagodnego

Cisza
zamszowa ciężka
zamieni się
w przezroczyste powietrze

Nawet twoje słowa
nie będą bolały
staną się zabawne
jak skaczące ropuchy

Mamy znowu
swoją ciszę
w srebrnym kościele
swój stolik
pod żółtym parasolem
swoje nietoperze
na błękitnym strychu

Mamy znowu
swoje kamienne schody
po których nie umiemy już
wchodzić na słońce

Wiewiórka
malowana na szkle
nie poruszy rudą kitą

Zabita sosna
zamieniona w szafę
nie zaszumi

Ci dwoje chodzą
po błyszczącej podłodze
w przeciwne strony

Wciąż się mijają

Lepiej było im mieszkać
w macierzance
pod dachem muchomora

Gdyby wielka powódź
zalała dom
w którym mieszkam
odchodząc zabrałabym
gliniany dzbanek
na słoneczniki

Myślałabym
Nie zobaczę więcej
pieca
zielonego diabła
śpiącego w kącie pokoju

Nie wrócę nigdy
do domu
w którym jesteś
codziennie
do którego wracam
codziennie
do którego będę wracała
codziennie
jak precyzyjny automat

Dopóki nie nadejdzie
powódź