Stolat.pl

Uciekła przed nim
do miasta
białego
jak obłok

Biegła ulicami
wąskimi
jak pióro ptaka

Czekał na nią
pod każdym słońcem
przed każdą bramą

Zasłaniała uszy
mówiła
nie

Zasłaniała usta
mówiła
nie

Zasłaniała oczy

A on
wciąż szedł
do niej
pełnymi deszczu
ulicami
w kraju dalekim
w mieście odległym
nad wielką rzeką

Opatija
to śpiew ptaka

Opatija
to kamienie
gorące
jak twoja skóra

Opatija
to cykady
wrzeszczące
twoje imię

Opatija
to piasek
w nim chowam
spragnione ciało

Opatija
to słońce
żółta miska
samotności

Opatija
to morze
zielony ogień
który nas rozdziela

Nic ci tu nie grozi

Czyżyk cię nie zbudzi
Słonecznik nie oślepi
Trzmiel nie ogłuszy
Pokrzywa nie użądli
Rozchodnik nie poparzy
Mrówka nie dogoni
Konik polny nie stratuje

Nic ci tu nie grozi

Myśl o słońcu nie porazi
Marzenia nie zatrują ciemności
Pragnienie nie zmoże
Tęsknota nie ukrzyżuje
Dzień najdłuższy nie znuży
Noc samotna nie znęka

Nic ci tu nie grozi

Nie ma do ciebie dostępu

groza przepaści
rozpacz bezmiaru
przerażenie nicością

Przed wszystkim cię chronią
ściany mojego brzucha

Oto dostojeństwo
kobiet karmiących
na obrazach
wielkich mistrzów

Na twarzy
spełnienie przeznaczenia
duma wiekuista
pogoda bezchmurna
łagodność krowy
słodych dojrzałej jeżyny
spokój sytej pszczoły

Z pysznych sukien
piersi - arcydzieła
podane nowo narodzonemu

Oto piersi żywe
wielkie
jak arbuzy
ciężkie
jak wymiona

Mokre plamy mleka
na płótnie koszuli

Wrzask nie najedzonego

Lęk nabrzmiałych sutek
przed miażdżącymi dziąsłami

Różowy prosiak ludzki
oddzielony
od mego brzucha

Osobny

Obcy