Stolat.pl

Która jej piersi strzeżesz
mieczem płonącym i tarczą
Matko Boża na górze cudów
nie gniewaj się tak bardzo

Po co się mamy ze sobą
w wiklinie nadrzecznej szamotać
wypuść mi lepiej z koszyka
jej dwie gołębice ze złota

Bądź opiekunką mych planów
zamysłów złodziejskich wspomożeniem
i niech się nie trwożą cheruby
jej piersi jagnięcych beczeniem

Która jej dekoltu strzeżesz
jakby swej Jasnej Góry
uchyl w staniku jej furtkę
gdy trzecie zapieją kury

I księżyc zasłoń koroną
mych palców bądź orędowniczką
ja ufunduję ci za to
poemat z wierzą gotycką

Miałem sen
że byłem jesionem sypiącym
strąki metafor

Miałem dzień
że byłem człowiekiem sypiącym
chmury liści

Mam życie
lecące z Bogiem
w zawody

Przychodzą mody poezji
jedna za drugą
coraz to nowy wyskakuje
znachor słowa
ja
czekać mogę długo

Ręce wetknąłem za las
jadę powozem roku powoli
moja moda to nieba koszula
rozpięta szeroko
na ulewy i mrozy

Powiedzieli burza
pisałem wiersz

Coś przekreśliłem
powiedzieli przewraca
drzewa w górach

Stawiałem wykrzyknik
piorun uderzył
w las

Powiedzieli burza
pisałem