Stolat.pl

Chłopi wilka żywego w jamie ułapili,
Jaką mu mękę zadać, społu się radzili.
Jeden rzecze, że: "- Byście to źle uczynili,
Byście go bez pokuty w tych grzechach zabili."
A ci się go radzili, co za pokutę dać.
Ten rzekł: "- Nie możecie go iście lepiej skarać.
Dajcie za moję żonę, nie trzebać mu więcej.
Pewnieć odpokutuje niż do roku prędzej."

Czas bieży na jeleniu w okrutnej bystrości,
Włosy mu nazad wiszą w jego szedziwości.
Sirp w jednej ręce niesie, w drugiej ręce koło,
Znacząc, jako marny świat zawżdy bieży w koło.
A iż mu obłysiało już na przodku czoło,
Znaczy: wszytko, co minie, iż już zawżdy goło.
A żnie sirpem, co potka, ano już doźrzewa,
Bo ten na żadne stany baczności nie miewa.

"- Wieręchmy się odarli i botów nie mamy,
Już, panie, od pół roka suchych dni czekamy!"
- Trwaliście dłużej, dzieci, już dotrwajcie mało,
Aż by się na tych targach wżdy co uprzedało.
I u mnieć silny defekt, wierę, na kalecie.
I w mieściechmy po trosze winni, sami wiecie!"
Ale nie dziw, iż słudzy i pan nic nie mają,
Bo jaki pan, taki kram, równo dopijają!

Nie baczy żaden, iż jest by bańka stłuczona,
Która ma być po chwili w śmieci wyrzucona,
Chociaj z niej szpikanarda nadobnie woniała
A po chwili we błocie wnet będzie leżała.
Nie toć jest jeszcze rozkosz, iż kto w obfitości
Świata marnie używa a bez roztropności.
Umie-ć też to i źwirzę, co po lesie chodzi,
Skacze sobie bujając, aż w sidło ugodzi.
A wszakoż nade wszytko dobre dokończenie
To ma mieć w każdej rzeczy osobne baczenie.
A kto tego nie patrzy, prędko się wybodzie.
Bo więc i nalepszą rzecz przywiedzie ku szkodzie,
Która gdy bez rozmysłu sprawowana będzie,
Uplecie się jak kokosz we zgrzebiach na grzędzie.
Dobryć miód pczołom bywa, kiedy ji zbierają,
A wżdy widzisz, dla niego iż gardła dawają.
I mysz nędzna, gdy u niej orzechy obaczą,
Barzo ją więc motyką prześladować raczą.