
Zbigniew
Herbert
1970-01-01 - 1970-01-01
Zbigniew Herbert– polski poeta, eseista, dramatopisarz, autor słuchowisk; kawaler Orderu Orła Białego. Z wykształcenia ekonomista, prawnik i filozof.
Jako poeta zadebiutował na łamach prasy w 1950. Jego debiut książkowy, tom wierszy Struna światła, ukazał się w 1956. Do najbardziej cenionych dzieł Herberta należy cykl utworów o Panu Cogito, postaci zanurzonej we współczesności, a jednocześnie mocno zakorzenionej w europejskiej tradycji kulturowej. Jego książki zostały przetłumaczone na 38 języków.
W latach 80. XX w. Herbert stał się sztandarowym poetą polskiej opozycji. Od 1986 mieszkał w Paryżu, gdzie współpracował z Zeszytami Literackimi. Do Polski wrócił w 1992.
10 lipca 2007 Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uchwalił rok 2008 Rokiem Zbigniewa Herberta.
Zbigniew Herbert jest poetą znanym i cenionym w Polsce i za granicą. Jego wiersze były tłumaczone na język angielski (wydany dzięki pomocy Czesława Miłosza w 1968 roku wybór Selected Poems), włoski, czeski, holenderski i szwedzki. Do najważniejszych nagród, którymi wyróżniony został Herbert należą: nagroda im. Nikolausa Lenaua (1965), nagroda im. Herdera (1973) i nagroda im. Petrarki (1978).
- życie bez przyja...
- Magiel
- 17 IX
- Apollo i Marsjasz
- Bajka japońska
- Ballada o starych kawalerach
- Brewiarz I
- Brewiarz IV
- Cesarz
- Chciałbym opisać
- Co myśli Pan Cogito o piekle
- Damastes z przydomkiem Prokrustes mówi
- Dawni Mistrzowie
- Dlaczego klasycy
- Do Henryka Elzenberga w stulecie Jego urodzin
- Do Ryszarda Krynickiego - list
- Dom
- Domy przedmieścia
- Domysły na temat Barabasza
- Dróżnik
- Dziadek
- Gabinet śmiechu
- Gra Pana Cogito
- grzeszę
- Guzik
- Guziki
- Głos wewnętrzny
- Hakeldama
- Harfa
- Jaskinia filozofów (fragm.)
- Jonasz
- Kamyk
- Kawiarnia
- Klasyk
- Kot
- Kołatka
- Krasnoludki
- Kura
- Kwiaty
- Las
- Lascaux
- Malarz
- Martwa natura
- Matka
- Miasteczko
- Mitteleuropa
- Modlitwa Pana Cogito - podróżnika
- Mój Ojciec
- Mur
- Muszla
- Napis
- Nasz strach
- Niedźwiedzie
- Nike która się waha
- O róży
- Od końca
- Ofiarowanie Ifigenii
- Ogród botaniczny
- Opuszczony
- Pan Cogito a ruch myśli
- Pan Cogito czyta gazetę
- Pan Cogito i wyobraźnia
- Pan Cogito o postawie wyprostowanej
- Pan Cogito obserwuje w lustrze swoją twarz
- Pan od przyrody
- Pejzaże kolejowe
- Pijacy
- Piosenka
- Piosenka o zamieraniu
- Piraci
- Podróż
- Podróż do Krakowa
- Pogrzeb młodego wieloryba
- Potęga smaku
- Potwór Pana Cogito
- Powrót prokonsula
- Pożegnanie września
- Próba rozwiązania mitologii
- Prolog
- Przedmioty
- Przesłanie Pana Cogito
- Przesłuchanie Anioła
- Pudełko zwane wyobraźnią
- Rozmyślania o ojcu
- Ryby
- Ścieżka
- Sen cesarza
- Siódmy anioł
- Skrzypce
- Stary Prometeusz
- Szuflada
- Szwaczka
- Słoń
- Słoń
- Testament
- Tren Fortynbrasa
- U wrót doliny
- Układała swe włosy
- W drodze do Delf
- Węgrom
- Wiatr i róża
- Wieża
- Wilk i owieczka
- Wit Stwosz: Uśnięcie NMP
- Wojna
- Z mitologii
- Z technologii łez
- Zasypiamy w słowach
- żołnierz
- żywot wojownika