Wiersze znanych
Sortuj według:
Rej Mikołaj Gdzie słoma - tu...
Pleban jeden myśliwy rad często polował,
Naukę z świątościami wszytko pofałszował:
- "Kędy ciało, tu i krew" - panu to wywodził,
Bo tak Kościół ustawił, ten nigdy nie błądził.
""
Gdy po tym dziesięcinę księdzu wozić miano,
Więc wymłóciwszy zboże, słomę mu oddano.
- "Wierzże też, księże miły, że ziarno, gdzie słoma,
Ale zda mi sie, iż mniej będzie u was doma".
Naukę z świątościami wszytko pofałszował:
- "Kędy ciało, tu i krew" - panu to wywodził,
Bo tak Kościół ustawił, ten nigdy nie błądził.
""
Gdy po tym dziesięcinę księdzu wozić miano,
Więc wymłóciwszy zboże, słomę mu oddano.
- "Wierzże też, księże miły, że ziarno, gdzie słoma,
Ale zda mi sie, iż mniej będzie u was doma".
Rej Mikołaj Jan Kochanowski
Przypatrzże sie, co umie poczciwe ćwiczenie,
Gdy ślachetne przypadnie k niemu przyrodzenie,
Co rozeznasz z przypadków i z postępków jego,
Tego Kochanowskiego, ślachcica polskiego:
Jako go przyrodzenie z ćwiczeniem sprawuje,
Co jego wiele pisma jaśnie okazuje.
Mógł ci umieć Tybullus piórkiem przepierować,
Lecz nie wiem, umiał li tak cnotę zafarbować.
Gdy ślachetne przypadnie k niemu przyrodzenie,
Co rozeznasz z przypadków i z postępków jego,
Tego Kochanowskiego, ślachcica polskiego:
Jako go przyrodzenie z ćwiczeniem sprawuje,
Co jego wiele pisma jaśnie okazuje.
Mógł ci umieć Tybullus piórkiem przepierować,
Lecz nie wiem, umiał li tak cnotę zafarbować.
Rej Mikołaj Rzecz pospolita a...
Rzecz pospolitą nago na wozie malują,
Ano ją różni ludzie rozlicznie szacują:
Jedni ciągną na lewo, a na prawo drudzy,
Bo niezgodni tam zawżdy u tej paniej słudzy,
A kto temu nie wierzy, przypatrz sie do tego,
Gdy sie sprawam dziwujesz sejmu chwalebnego:
Uźrzysz, jakoć okrutnie ta nędzica wrzeszczy,
Co ją tak rozciągają, aż jej skóra trzeszczy.
Ano ją różni ludzie rozlicznie szacują:
Jedni ciągną na lewo, a na prawo drudzy,
Bo niezgodni tam zawżdy u tej paniej słudzy,
A kto temu nie wierzy, przypatrz sie do tego,
Gdy sie sprawam dziwujesz sejmu chwalebnego:
Uźrzysz, jakoć okrutnie ta nędzica wrzeszczy,
Co ją tak rozciągają, aż jej skóra trzeszczy.
Rilke Rainer Maria Baudelaire
Tylko poeta w sobie w całość zdźwięczył
świat, co się w nas rozpada bez wytchnienia.
Na piękno rzucił blask nieznanej tęczy,
lecz, że sam jeszcze sławi co go dręczy,
gruzy oczyścił, ruinę uwieńczył:
I nawet moc niszcząca w świat się zmienia.
świat, co się w nas rozpada bez wytchnienia.
Na piękno rzucił blask nieznanej tęczy,
lecz, że sam jeszcze sławi co go dręczy,
gruzy oczyścił, ruinę uwieńczył:
I nawet moc niszcząca w świat się zmienia.