Stolat.pl

Jeden skępiec odumarł wiele srebra, złota.
Cesarzowi dano znać, iż piękna robota,
Jeśli by chciał co kupić do skarbu swojego.
Ten rzekł: "- Dowiedzcie mi się od kogo pewnego,
Jeśliże dobrze sypiał? Tę poduszkę jego
Naradszej bych ją kupił do łoża swojego.
Bowiem ten o tym myśląc, strzegąc i zbierając,
Musiał pewnie dosypiać, by na grudzie zając."

Nie zwieszaj że też głowy, nie szczebiec też wiele,
Niech i głowa, i mowa okaże wesele.
Nie czyń też z siebie błazna, lecz gdy co śmiesznego
Możesz poczciwie wtoczyć, nie wstydaj się tego.
Abowiem wesoła myśl rada wdzięczność czyni,
A ponurą postawę - oddajmy ją świni.
A zawżdy towarzystwa szukaj pomiernego.
Z tymi zawżdy używiesz po myśli wszytkiego.
Gdzie też baczysz poczciwie, nie folguj mieszkowi,
Jedno niech ci na stronie pirwej prawdę powie,
Jeśliby się jego czyńsz równo z gębą zgodził,
Aby ją dziś natkawszy jutro nie ogłodził.
Otoż już masz przysmaki ku świeckiej miłości.
Proszę cię, miewajże je zawżdy na baczności.
Bo tędy ma przychodzić, toć jest moje zdanie,
Każdy człowiek poczciwy ludziom w podobanie.
Acz nie wszytkim, lecz drugim, wżdyć się to zdać musi.
A wierę i niedbalca czasem to poruszy,
Iż gdy użrzy to w tobie poczciwe staranie,
Będzie szukał, by z tobą przyszedł w zachowanie.

Patrz, jako się ty koła nadobnie zgadzają,
Jedno bieżąc za drugim, gdy drogi patrzają.
Ale jako też które z kolejej wykroczy,
I wóz się więc połamie, i pan rad wyskoczy.
Takżeć też w każdej sprawie: kiedy ludzie zgodni,
Już nigdy nie mogą być wżdy tak barzo szkodni,
Jako gdy się im koła swowolnie rozbieżą,
Już tam różno rozumy i łby się najeżą.

Nie lepszeż to, niż lewek co go z chleba zlepią,
Namieszawszy weń kliju, po wirzchu przyklepią.
Pozłotki nań nakładszy, grochu miasto oczy,
Gdy go stłukszy w możdżerzu, potym w formie tłoczy.
Szczuczy łeb, co w piątek wrzał, w niedzielę ji dają,
Pozłociwszy wątróbki, uszy podziałają.
A w juchę kliju z winem zmieszawszy naleją;
Strojąc jedła by błażni, dobrze nie szaleją.